Samenvatting

De standaard Verminderde arbeidsduur formuleerde in 2000 de eerste vakinhoudelijke richtlijn voor de beoordeling van beperking van de duur van inzetbaarheid in werk. Hij was bedoeld als ondersteuning van de rubriek Afwijkend arbeidspatroon in het toenmalige FIS-belastbaarheidsprofiel. De standaard was vrijwel geheel gebaseerd op expert opinion, bewijs bleek nauwelijks voorhanden. Nadien ontstond behoefte aan verduidelijking van de standaard. Uiteindelijk resulteerde dit in juli 2015 in de nieuwe standaard Arbeidsduurbelastbaarheid voor verzekeringsartsen werkzaam bij UWV. De verwachting dat daarbij meer evidencebased literatuur over dit onderwerp gebruikt zou kunnen worden, bleek maar zeer gedeeltelijk te realiseren. De nieuwe standaard beoogt meer handvatten te geven voor de oordeelsvorming door een scherpere omschrijving van de drie oorspronkelijk hoofdindicaties. Wij bespreken de standaard op hoofdlijnen, waarbij de historie van de beoordeling en de wijzigingen ten opzichte van de oude versie aan de orde komen. Ten slotte staan wij stil bij enkele ervaringen uit de praktijk en doen suggesties hoe bedrijfs- en verzekeringsartsen tot een eenduidiger beoordeling kunnen komen.