Steeds vaker worden vrouwen gezien op het verzekeringsgeneeskundig spreekuur die een posttraumatisch stresssyndroom aangeven na zwangerschap en bevalling. Om de diagnose te stellen moet aan een aantal duidelijk omschreven voorwaarden worden voldaan. De diagnostiek berust in belangrijke mate op zelfrapportage en om onterechte claims te voorkomen is een goede onderzoeksmethodiek noodzakelijk. De literatuur wijst uit dat er risicofactoren zijn aan te wijzen die de kans op het ontwikkelen van een posttraumatisch stresssyndroom na zwangerschap en bevalling vergroten. Met het stellen van de diagnose en het onderzoek naar de gevolgen voor de arbeidsgeschiktheid zijn de taken van de verzekeringsarts niet afgerond, zoals de beschreven casus illustreert.

Een zorgvuldig eerste onderzoek en een tijdig vervolgonderzoek bij stagnatie van herstel en het zo nodig inzetten van interventies zijn in het belang van zowel de verzekering als de cliënt. In de casus is er naast een geclaimd posttraumatisch stresssyndroom sprake van overgewicht, diabetes en obstructieve slaapapneusyndroom. Een uitgebreider eerste onderzoek en eerdere interventie hadden het ontstaan van dit beeld mogelijk kunnen voorkomen met positieve gevolgen voor het functioneren.