Reumatoïde artritis is een chronische aandoening van de gewrichten, waarbij ten gevolge van de artritis pijn, gewrichtszwelling en stijfheid kunnen optreden, alsmede systemische klachten, waaronder moeheid en stijfheid, en in uitzonderingsgevallen koorts en vasculitis. De ziekte leidde in de vorige eeuw door langdurige gewrichtsontstekingen tot gewrichtsdeformaties en een aantal patiënten werd rolstoelafhankelijk, met grote gevolgen voor de arbeidsparticipatie. De laatste 20 jaar komt dat bij nieuwe patiënten (vrijwel) niet meer voor. Het snel starten met antireumatische therapie, het gebruik van biologicals en het werken in een treat-to-target (T2T) design gericht op remissie, hebben de klachten bij veel patiënten aanzienlijk verminderd. Ongeveer de helft van de patiënten is in remissie. Met deze nieuwe strategieën is behoud van werk voor veel patiënten een haalbare optie geworden. Of dit ook leidt tot behoud van werk hangt af van de resterende ziekteactiviteit, patiëntgebonden factoren (waaronder coping), de lichamelijke belasting van het werk, de houding en participatie van de werkgever, de wetgever en de rol van de bedrijfsarts. Juist omdat de therapeutische mogelijkheden zo groot zijn, is hier voor de patiënt en de actief meedenkende bedrijfsarts veel te winnen.