Schouderonderzoek lijkt eenvoudig, maar wordt moeilijker naarmate men meer structuren wil beoordelen en testen. Het onderzoek van de schouder moet goed en gestructureerd uitgevoerd worden. Kennis van anatomie en verloop van bloedvaten, zenuwen en segmenten is van groot belang voor een juiste diagnostiek. Inspectie, palpatie, actief en passief onderzoek, weerstandsen provocatietesten, en sensibiliteit en reflexen zijn de belangrijkste onderzoekselementen. Gedragsmatige klachten zijn veelal van neurovasculaire aard. De druktoename in de costoclaviculaire ruimte is daar verantwoordelijk voor. De effecten van neurovasculaire druk kunnen gedragsmatig beïnvloed worden (knijpen en krachtzetten).