Verslaving: een inleiding in de epidemiologie, neurobiologie en behandeling

Door op 05-06-2014

Verslaving is de uiting van een chronische stoornis van het beloningsysteem in het brein en vormt een omvangrijk maatschappelijk probleem. Zowel een individueel biologisch bepaalde kwetsbaarheid als de directe effecten van drugs op de hersenen vormen een verklaring voor de stoornissen in het gebruik van middelen, zoals misbruik en verslaving
in de DSM-5 worden benoemd. Verslaving is het gevolg van langer
durende blootstelling aan roesmiddelen. Daardoor vindt een (geleidelijke)
adaptatie aan de drugs binnen het beloningssysteem en de daarmee
verbonden hersendelen plaats. Individueel bepaalde factoren zoals
temperament, impulsiviteit, emotionaliteit, frustratietolerantie of de
beloningsgevoeligheid voor middelen, zijn van belang bij het ontstaan
van misbruik of verslaving. Het beloningssysteem is tevens een belangrijk
‘doelwit’ van het stresssysteem. Patiënten met een posttraumatische
stressstoornis hebben een verhoogd verslavingsrisico. Stress speelt een
belangrijke rol bij terugval in gebruik. Problematisch middelengebruik
gaat meestal samen met andere psychische stoornissen en dient in
samenhang daarmee behandeld te worden.

Log nu in om het volledige artikel te bekijken of om te reageren.

Abonneren

Informatie over dit artikel

Auteurs Wetering, B.J.M. van de
Thema Hoofdartikel
Publicatie 5 juni 2014
Editie Quintesse - Jaargang 3 - editie 2 - nummer 2 | Verslaving

Leerdoelen

Na het lezen van dit artikel:

  • hebt u globaal inzicht in de epidemiologie van het middelenprobleem in Nederland;
  • weet u dat verslaving de uiting is van adaptatie van het centraal zenuwstelsel;
  • kent u de relatie tussen stress en het risico op verslaving;
  • kent u de factoren die de kwetsbaarheid voor stoornisse in het gebruik van een middel beïnvloeden.