Verslaving is de uiting van een chronische stoornis van het beloningsysteem in het brein en vormt een omvangrijk maatschappelijk probleem. Zowel een individueel biologisch bepaalde kwetsbaarheid als de directe effecten van drugs op de hersenen vormen een verklaring voor de stoornissen in het gebruik van middelen, zoals misbruik en verslaving
in de DSM-5 worden benoemd. Verslaving is het gevolg van langer
durende blootstelling aan roesmiddelen. Daardoor vindt een (geleidelijke)
adaptatie aan de drugs binnen het beloningssysteem en de daarmee
verbonden hersendelen plaats. Individueel bepaalde factoren zoals
temperament, impulsiviteit, emotionaliteit, frustratietolerantie of de
beloningsgevoeligheid voor middelen, zijn van belang bij het ontstaan
van misbruik of verslaving. Het beloningssysteem is tevens een belangrijk
‘doelwit’ van het stresssysteem. Patiënten met een posttraumatische
stressstoornis hebben een verhoogd verslavingsrisico. Stress speelt een
belangrijke rol bij terugval in gebruik. Problematisch middelengebruik
gaat meestal samen met andere psychische stoornissen en dient in
samenhang daarmee behandeld te worden.
Auteurs | Wetering, B.J.M. van de |
---|---|
Thema | Hoofdartikel |
Publicatie | 5 juni 2014 |
Editie | Quintesse - Jaargang 3 - editie 2 - nummer 2 | Verslaving |
Na het lezen van dit artikel: