Samenvatting

In Nederland overlijden jaarlijks zo’n 4000 (ex-)werknemers voortijdig als gevolg van slechte arbeidsomstandigheden, met name door blootstelling aan gevaarlijke stoffen. Dit gegeven is niet nieuw. De epidemiologie is op hoofdlijnen al zo’n 20 jaar bekend. Desondanks laat de naleving van de arbowetgeving nog steeds te wensen over. Statistieken alleen leiden kennelijk niet tot actie bij werkgevers. In dit artikel wordt een poging gedaan om voorbij de statistiek te kijken, naar de individuele werknemer. Het artikel wijst op het belang van risicocommunicatie die verder gaat dan louter de statistiek. Daarbij wordt een lans gebroken voor een uitdrukkelijk moreel appèl op de werkgever. Hierin ligt ook een rol voor de arboprofessional, in het bijzonder de bedrijfsarts.